இலங்கை கடந்தகாலத்தைச் சந்திப்பது என்பது போர் குற்றங்கள் மட்டும் அல்ல

இலங்கை அரசு சமீபத்தில் சர்வதேச சமூகத்திடமிருந்து பெற்றிருக்கும் பதில்கள் மூலம் திருப்தி அடையக் கூடிய நிலையை பெற்றுள்ளது. மூன்று சர்வதேச கண்காணிப்பு அமைப்புகள் அரசுக்கு சாதகமான அறிக்கைகளை வழங்கியுள்ளன.

முதலில், ஸ்வீடனில் அமைந்துள்ள International Institute for Democracy and Electoral Assistance (IDEA) வெளியிட்ட Global State of Democracy Index 2025 அறிக்கையில், இலங்கை கடந்த ஆண்டைவிட 15 இடங்கள் முன்னேறி 173 நாடுகளில் 58வது இடத்தை பிடித்துள்ளது.

கடந்த ஆண்டு இலங்கை 73வது இடத்தில் இருந்தது. இது தெரிவுசெய்யப்பட்ட அரசாங்கம், கருத்துச் சுதந்திரம் மற்றும் ஊடகச் சுதந்திரம் ஆகிய துறைகளில் கிடைத்த முன்னேற்றத்தை காட்டுகிறது. மேலும் குடிமக்கள் பங்குபற்றல் மற்றும் தேர்தல் பங்கேற்பு ஆகிய துறைகளில் இலங்கை உலக நாடுகளில் முதல் 25 சதவீதத்தில் இடம்பிடித்துள்ளதாகவும் அறிக்கையில் கூறப்பட்டுள்ளது.

இதேவேளை, உலக வங்கி 2025 அறிக்கையிலும் இலங்கை பாராட்டைப் பெற்றுள்ளது. ‘இலங்கை தனது வரலாற்றிலேயே மிகப்பெரிய நிதி சீரமைப்புகளில் ஒன்றை மேற்கொண்டு, பொருளாதாரத்தை நிலைநிறுத்துவதில் குறிப்பிடத்தக்க முன்னேற்றம் கண்டுள்ளது’ என்று அந்த அறிக்கை தெரிவித்துள்ளது.
1980க்குப் பிந்தைய காலத்தில் 123 நாடுகளில் மேற்கொள்ளப்பட்ட 330க்கும் மேற்பட்ட பொருளாதார சீரமைப்புகளுடன் ஒப்பிடும்போது இலங்கையின் நடவடிக்கை வேகமானதும் வலுவானதும் எனவும் வங்கியின் மதிப்பீட்டில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.
2029ஆம் ஆண்டுக்குள் உள்நாட்டு உற்பத்தி மதிப்பில் 2 சதவீத வருவாய் கூடுதல் பெறுவதற்கான வாய்ப்பு உள்ளது என்றும் அது பொதுச் செலவினங்களைச் சரிவரப் பயன்படுத்தினால் வளர்ச்சிக்கும் சமத்துவத்திற்கும் பாதிப்பு இல்லாமல் நடைபெறலாம் என்றும் கூறப்பட்டுள்ளது.

ஜெனீவாவில் நடைபெற்று வரும் ஐ.நா. மனித உரிமைகள் பேரவைக் கூட்டத்திலும் அரசு எதிர்பார்த்ததை விட சிறப்பாகச் செயல்பட்டுள்ளது.
பேரவையில் உள்ள 47 நாடுகளில் 43 நாடுகள் இலங்கையை ஆதரிக்கின்றன என்று அரசு தெரிவித்தாலும், உண்மையில் 6 நாடுகள் இலங்கை தொடர்பான தீர்மானத்தை இணைந்து ஆதரித்து வருகின்றன.
இருந்தபோதிலும், பல நாடுகள் இலங்கையின் உள்நாட்டு முயற்சிகளை வரவேற்று, வெளிப்புற தலையீட்டை விமர்சித்துள்ளன. காணாமல் போனோர் பிரச்சினை, நிலங்களை மீள வழங்கல், பயங்கரவாத தடுப்பு சட்டத்தை ரத்து செய்தல் போன்ற விடயங்களில் மேற்கொள்ளப்பட்ட சீர்திருத்தங்கள் அங்கீகரிக்கப்பட்டுள்ளன. எனினும், இனங்களுக்கிடையிலான அதிகாரப் பங்கீடு போன்ற அடிப்படை பிரச்சினைகளில் தான் உண்மையான சவால் உள்ளது.

அதிகாரப்பகிர்வு
ஐ.நா. மனித உரிமைகள் பேரவையும் இந்திய அரசும் மாகாண சபைத் தேர்தலை தாமதமின்றி நடத்த வேண்டும் என்று அழுத்தம் கொடுத்துள்ளன.
2025 தீர்மான வரைவு, 13ஆவது திருத்தச்சட்டத்தை நடைமுறைப்படுத்தி உண்மையான அதிகாரப் பங்கீடு மேற்கொள்ளப்பட வேண்டும் என வலியுறுத்துகிறது.
இந்தியாவும் தனது நிலைப்பாட்டில், ‘இலங்கை அரசியலமைப்பை முழுமையாகவும் பயனுள்ளதாகவும் நடைமுறைப்படுத்தி, விரைவில் மாகாண சபைத் தேர்தலை நடத்தி, பொருத்தமான அதிகாரப் பங்கீடு வழங்க வேண்டும்’ என வலியுறுத்தியுள்ளது.

வெளிவிவகார அமைச்சர் விஜித ஹேரத், ‘தேர்தல் வரையறைச் செயல் முடிவடைந்ததும் சுயாதீனத் தேர்தல் ஆணைக்குழுவே மாகாண சபைத் தேர்தலை நடத்தும்’ என்று தெரிவித்துள்ளார். ஆனால் அரசு விரைவில் தேர்தலை நடத்தும் முயற்சியில் இருப்பதாகத் தகவல்கள் வெளியாகியுள்ளன.

2014க்குப் பிறகு எந்த மாகாண சபைத் தேர்தலும் நடைபெறவில்லை. 2017இல் தேர்தல் சட்டத்தை மாற்றும் முயற்சி தோல்வியடைந்ததால் சீர்திருத்தங்கள் சிக்கலாகிவிட்டன. இதனால் 1988 மாகாண சபைத் தேர்தல் சட்டத்திற்குத் திரும்பும் முயற்சி இடம்பெறுகிறது.

மாகாண சபைத் தேர்தல்கள் நடத்தப்படுவதின் முக்கியத்துவம் இரண்டு வழிகளில் உள்ளது. ஒன்று – எதிர்க்கட்சிகள் பாராளுமன்றத்தில் அரசாங்கத்தின் பெரும்பான்மைக்கு எதிராக மாகாண மட்டத்தில் மீண்டும் ஆதிக்கம் செலுத்தும் வாய்ப்பு பெறலாம்.
இரண்டு – மாகாண சபைகள் மக்களுடன் நெருக்கமாகச் செயல்படும் இரண்டாம் அடுக்கு அரசியல் அதிகாரத்தை வழங்குகின்றன. குறிப்பாக சிறுபான்மை இன, மத சமூகங்கள் அதிகமாக வாழும் மாகாணங்களில் அதிகாரப் பங்கீடு சிறுபான்மை பிரச்சினைகளுக்கு உணர்வுபூர்வமான அணுகுமுறையை ஏற்படுத்தும்.

மலையகத் தமிழர் பிரச்சினைகள்

மலையகத் தமிழர்களின் அன்றாட பிரச்சினைகள் இன்னும் தீர்க்கப்படவில்லை. எடுத்துக்காட்டாக, தோட்டப்பகுதிகளில் தபால் சேவை குறைபாடுகள் தீவிரமாக உள்ளது. பிரிட்டிஷ் ஆட்சியாளர்கள் கட்டிய வரிசை வீடுகள் இன்றும் பல குடும்பங்களின் தங்குமிடமாக உள்ளது. தனிப்பட்ட முகவரிகள் இல்லாததால் முக்கிய கடிதங்கள் தாமதமாக வந்து, வேலை வாய்ப்பு, பள்ளி, பல்கலைக்கழகச் சேர்க்கை போன்றவற்றை இழக்கும் நிலை ஏற்பட்டுள்ளது.

கடந்தகாலத்தைச் சந்திப்பது என்பது ஐ.நா. மனித உரிமைகள் பேரவை சுட்டிக்காட்டும் போர் குற்றங்கள் மட்டும் அல்ல. இலங்கை சுதந்திரம் பெற்ற பின்பு மலையகத் தமிழர்கள் சந்தித்த அநீதிகளையும் திருத்துவது அதில் அடங்கும். சுதந்திரத்துக்குப் பிறகு முதல் அரசாங்கமே மலையகத் தமிழர்களின் குடியுரிமையை பறித்தது. இன்று வரை அவர்கள் சம உரிமையுள்ள குடிமக்களாக அங்கீகரிக்கப்படவில்லை.

கடந்த ஜனாதிபதி தேர்தலுக்கு முன்பு தேசிய மக்கள் சக்தி (NPP) வெளியிட்ட ‘ஹட்டன் பிரகடனம்’ மூலம் தோட்டத் தொழிலாளர்களின் வாழ்வாதாரத்தை மேம்படுத்தும் வாக்குறுதி அளித்தது. நில உரிமை ஆவணங்கள் வழங்குதல், பயன்படுத்தப்படாத நிலங்களைப் பயன்படுத்தி வேலைவாய்ப்பை உருவாக்குதல் போன்ற வாக்குறுதிகள் அதில் அடங்கும்.

உலக வங்கி, அரசுக்கு மக்களின் நலனுக்காக பயன்படுத்தக்கூடிய கூடுதல் நிதி வசதி இருப்பதாகக் கூறியுள்ளது. எனவே மலையகத் தமிழர்களின் பிரச்சினைகளை உடனடியாகத் தீர்க்க முடியும். ஐ.நா. உயர் ஆணையரும் ‘மலையகத் தமிழர்களுக்கு முன்னுரிமை வழங்கப்பட வேண்டும்’ என்று வலியுறுத்தியுள்ளார்.

இப்போது சவால் என்னவெனில், NPP அரசு நாட்டை அனைவருக்கும் சமமானதாக மாற்றி நீதியுடனும் அதிகாரப் பங்கீட்டுடனும் வழிநடத்துமா, அல்லது பழைய புறக்கணிப்பு, தாமதங்களைத் தொடர்ந்து வாக்குறுதியை பலவீனப்படுத்துமா என்பதே.